Foto Santuario: Concello de Tomiño
O Santuario San Campio de Lonxe é un lugar onde rende culto a San Campio, situado en Figueiró, Tomiño (Pontevedra)
Este santuario é protagonista dunha importante e tradicional romaría que venera ao soldado romano san Campio, protector dos soldados mozos e intermediario na curación de diversas enfermidades, segundo a tradición popular.
Será erguida no ano 1804 sobre unha antiga capela en honor a santo Antón de Padua, para dar cabida aos numerosos “romeiros” que acudían todos os anos a venerar o santo.
A influencia portuguesa na súa arquitectura faise notar nos remates en liñas curvas e, de xeito especial, nos acabados das súas torres. O santuario complétase cunha ampla zona de lecer con parque, 2500 m² de zona de acampada, comedor e un refuxio de peregrinos con cuartos e cociñas para 150 persoas.
Historia de San Campio de Lonxe
San Campio de lonxe, soldado romano, padece o martirio nos tempos dos emperadores Diocleciano e Maximiliano, ano 306, e é sepulto o seu santo corpo, polos seus compañeiros na fé, no cemiterio de San Calixto – Catacumbas- en Roma.
Polo seu exemplo e firmeza en confesar a súa fé en Cristo, seguen o camiño do martirio á súa muller Arquelaida e o tres fillos de pouca idade.
O comezo da devoción a SAN CAMPIO “de lonxe” , en Figueiró, pérdense ao lonxe dos séculos. O suntuoso Santuario onde se venera hoxe en día, dátase no ano 1804, e foi construído sobre unha antiga capela en honra a San Antonio de Padua. Foi reedificado nos anos 1871-1874. Consolidouse en 1974 e reformouse no ano 1993.
Acoden diariamente peregrinos que chegan dos lugares máis recónditos de Galicia e de a parte Norte de Portugal. O nome que recibe, SAN CAMPIO “de lonxe” débese a que os peregrinos veñen a pé desde moitos quilómetros de distancia, e queda “lonxe” o Santuario, en relación a outros lugares onde se venera este Santo. Tamén se coñece como SAN CAMPIO “do monte” polo peregrinar dos peregrinos por montes ou matogueiras buscando atallos para chegar primeiro aos pés do Santo.
O comezo da devoción a SAN CAMPIO “de lonxe” , en Figueiró, pérdense ao lonxe dos séculos.
Se lle invoca para toda clase de enfermidades, especialmente nas de cancro, reumáticas e nerviosas ou mentais. En tempos pasados foi “o gran médico venturoso” ao que se recorría para curar todo “meigallo” e tamén aos que sufrían de “ramo cativo”, é dicir, posesión diabólica. Conforme fose a enfermidade na que o Santo mostrou a súa intercesión -ou para a que esperan alcanzar- serán os exvotos que se lle ofrecen. Disto vén que centos de figuras de cera, representando mans, pés, cabezas, gargantas, estómagos, peitos, corpos enteiros, etc., sexan depositados no seu altar.
Tamén son frecuentes as promesas de pesarse en trigo, centeo ou sal. O ofrendante paga o seu peso na especie indicada o seu importe en metálico. Para cumprir este voto hai unha pesa moi antiga ou balanza colgante, a modo de báscula romana, onde nun prato colócase o peregrino e noutro a materia da ofrenda.
Por ser soldado ténselle por patrón ou protector tutelar dos mozos que serven á Patria. Antes de ir ao servizo peregrinan a San Campio buscando a súa protección e moitos -como símbolo- ofrécenlle a gravata, e ao regresar veñen a darlle as grazas, e se obtiveron algunha medalla ou triunfo nas campañas tamén lla ofrendan, rendendo esta homenaxe ao seu Capitán.
Vídeo Santuario de San Campio
Fontes: Concello de Tomiño e Wikipedia
