Foto: Traslado do corpo de Santiago o Maior ante o palacio da raíña Lupa (Museo do Prado)/Autor Martín Bernat
Levaron o corpo de Santiago a Jofe (Porto de Xerusalén), e sen saber como apareceu un barco libre á súa disposición; e con vento favorable e tempo apracible en sete días chegarán ao Porto de Iria en Galicia; onde sacarán o corpo da barca e o deixan sobre unha roca, que milagrosamente abriríase tomando a forma de sepulcro.
En realidade na zona fálase de diversas pedras que fan referencia a unha barca de pedra; á pedra que se abriu para facerse sepulcro, e a pedra na que se amarrou a barca. Hai quen di que a pedra sepulcro era confundida pola súa forma cunha barca de pedra, e así o testemuñan os relatos de persoas que viron dita pedra no século XVI en Padrón.
Co tempo deixou de verse, hai que ter en conta que se atopaba no leito do río, e estes ríos e rías características das rías eran moi diferentes naquela época, onde tiñan portos importantes e estes non foran sepultados en bancos de area e lodos.
De todos os xeitos a tradición da barca de pedra non é nada novo, así temos a Virxe da Barca, ou o barco de San Andrés de Teixido
… Pero sigamos co relato…
Unha vez desembarcaron levaron o corpo do apóstolo cara ao interior a un campo propiedade da coñecida Raíña Lupa, que era pagá e posuía nese terreo un templo no que se veneraba a ídolos pagáns. Falan con ela; explícanlle quen é Santiago e falan dos seus milagres, e pídenlle que por favor, lles entregue ese templo. Ela fría envíalles a falar e pedir permiso ao rei Duio, coa intención de que lles dea morte; así que uns discípulos quedan co corpo mentres outros van xunto a Duio.
Foto: http://xacopedia.com
Alí o rei tras escoitalos, ordena matalos. Os discípulos decatados do plan escapan por unha ponte que esborrallarase tras os seus pasos. Ao seu regreso pídenlle de novo á Raíña Lupa, que lles ceda o templo, e ela aínda pensando en condenalos á morte finxe amabilidade e dilles que collan uns bois mansos que teñen no campo e que carguen no carro o que necesiten; pero eles ignorantes da crueldade da muller, diríxense onde ela di atopándose cun dragón ao que conseguen vencer coa Cruz de Cristo, rebentándoo.
Posteriormente bendirían toda a zona con auga, e o monte pasa a chamarse Monte Sacro.
E non rematan aquí os problemas, cando van coller os bois resulta que son bravos, e loitan entre eles, pero ante os discípulos do apóstolo van aos poucos facendo máis lentos e máis suaves os seus movementos volvéndose mansos. Colócanlles o xugo, e eles lles conducen ata Compostela que por entón chamábase Libradón (Libero domun doazón de Lupa). E é que Lupa ante o milagre da transformación da ferocidade a mansedumbre dos bois convértese, e segundo conta algunha lenda, Lupa dona o terreo dun palacio seu para transformalo en igrexa e enterrar alí a Santiago; entregando ela o resto da súa vida ao servizo de Santiago e cando falece, sería enterrada alí mesmo.
