Foto: Vista de Vigo coas Illas Cíes ao fondo
Son as Cíes quizá o grupo máis famoso das illas das Rías Baixas galegas. Atópanse situadas na entrada da Ría de Vigo, álzanse impresionantes, parecendo a distancia un tanto misteriosas, case saídas do “Mundo Perdido”.
Este arquipélago está composto por tres illas: Monteagudo ou Illa do Norte, a Do Faro ou Illa Do Medio e a de San Martiño ou Illa Do Sur.Presentan no seu cara oeste unha paisaxe abrupta con grandes cantiis que superan o centenar de metros en moitos casos e covas formadas pola propia erosión, polo lado este, con todo, suavízase ostensiblemente, dando lugar a bosques, praias e areais –dunas–.
Seguramente pola “dureza” que presentan ao primeiro golpe de vista, foron coñecidas no pasado como Sicaae ou Ciccae –desertas, desérticas, áridas–, aínda que en realidade non era así, xa que se atoparon restos de castros como o das Hortas en Monte Do Faro da Idade de Ferro, e sábese ata que os habitantes deles dependían dos moluscos, crustáceos etcétera polo xacemento achado de cunchas, vasijas, utensilios e ósos.
Por aquí pasaron tamén os romanos, a orde de Cluny, os benedictinos e os franciscanos en diferentes épocas, así podemos ver o Mosteiro de San Estevo onde se sitúa o Centro de Interpretación das Cíes, que ata conta con tumbas antropomorfas. –Se tes tempo non deixes de visitar estes centros, onde che porán ao día sobre o máis interesante e sobre a historia da illa con todo tipo de medios–. Tamén sufriron as Cíes diferentes ataques de flotas invasoras e de piratas, ata do mismísimo Sir Francis Drake. E para rematar no seu momento chegou a industria e por iso hai restos de antigas fábricas de salgadura.
Tantos ataques ás illas foron provocando un progresivo despoboamento, quedando só unhas poucas familias que se dedicaban á pesca e ao gando. No século XIX constrúese o faro da Illa Do Medio. Chegamos a mediados do século XX e na illa xa non queda poboación, é utilizada na década dos 60, 70 e 80 como un destino de excursións e descanso. Para entón xusto, foron declaradas Parque Natural e empezáronse a controlar as visitas; actualmente o número máximo de visitantes nas illas por día está contorna ás dúas mil duascentas trinta persoas. Para ir ata alí en caso de querer facelo nunha liña regular e non nun barco particular:
Transporte en barco: Compañía Naviera Illas de Ons S.L. /Teléfono: 986 22 52 72
Saen desde Vigo –nove saídas diarias–, Baiona e Cangas de Morrazo –cinco saídas diarias–, desde Semana Santa ata o final do verán, dependendo sempre das condicións climatolóxicas e do estado da mar.
Unha vez nas Cíes pódesche aloxar só no cámping, e ademais conta con servizos como teléfono, restaurante, policía, cruz vermella e oficina de turismo.
Existe tamén unha especie de campo de traballo, no que se poden apuntar voluntarios para traballar na conservación das illas.
Punto de Información das Illas Cíes; Tfno: 986 68 75 02
En canto á flora podemos ver algunha pequena área con rebollos (Quercus pyrenaica, un pequeno carballo), algún que outro castiñeiro e fresno, pero sobre todos piñeiros e eucaliptos que foi co que máis se repoboou. Na zona dos areais e cantiis atoparemos camariñas e “a herba de namorar” (Armeria pungens).
Se falamos do mundo animal debemos facer especial fincapé nas aves, hai dous observatorios ornitológicos, un na Illa Do Faro e outro na Illa de San Martiño.
Doutra banda o premio en cantidade lévanllo as gaivotas patiamarillas, que forman a colonia máis numerosa do mundo cunhas vinte mil parellas. Conviven ademais con outras aves, como as pombas torcaces, alcatraces, paxaros carpinteiros, aves rapaces e unha infinidade de aves migratorias que pasan por estas paraxes ou ben para descansar, ou para quedar no inverno. E por suposto tamén poderemos ver outros animais como coellos, nutrias, ratos, murciélagos, lagartos, salamandras, sapos etcétera.
A súa riqueza mariña é simplemente extraordinaria e como os seus fondos son moi ricos e polo seu mesmo emprazamento, non será estraño observar a visita de golfiños, tartarugas de mar e ata baleas. Viven alí nécoras, polbos, centolas, bogavantes en fondos dos roquedales; nas rocas dos cantiis os percebes e os mexillóns; en areais peixes como sollas e linguados, e hai que mencionar para rematar os importantes bosques mariños de algas pardas e anemones.
