Notas acerca do Camiño Portugués de Santiago

Foto©Porgaliciabaixo

O Camiño ou ruta xacobea desde Portugal, moi posiblemente xa era un feito na época alta medieval, agora ben, é a partir da independencia do territorio luso no século XII cando comeza a tonarse máis vigorosa.

Estas diferentes sendas do camiño, son á fin e ao cabo, sucesoras e continuadoras daquelas vías romanas que percorrían a Gallaecia da época do Imperio Romano, a coñecida como Vía XIX, mandada construír polo emperador romano Caracalla (1)

O pobo portugués sempre participou intensamente desta ruta, que tamén foi apoiada pola súa nobreza e os seus monarcas, do mesmo xeito que polos clérigos, que viñan desde lugares como Lisboa, Coimbra, Santarem, Braga, Porto ou Chaves entre outros, alcanzaban a meta de Compostela. E aínda que nun principio as causas fosen relixiosas, o certo, é que este fluxo de peregrinos, constituíu un importante troco cultural e económico entre Galicia e Portugal.

Esta ruta xacobea entra polas ribeiras do río Miño, facendo un percorrido por pontes,  vilas,  pazos, por igrexas e capelas, cruceiros e petos de ánimas nas cruces de camiños, por casas solariegas e poboacións históricas, empezando pola súa entrada en terras galegas, na histórica e monumental Tui. En definitiva, este camiño iranos revelando a súa paisaxe, historia e arquitectura.

Foto©Porgaliciabaixo // Tui
Foto©Porgaliciabaixo. Catedral de Tui

Unha vez adentrados no camiño en Galicia, no seu repousado ascenso cara ao norte, cruzarás camiños centenarios, entre bosques, vilas, aldeas, terras de labranza, pero tamén, discorrerás por cidades históricas, atravesarás numerosos e variados ríos e regatos por pontes, en moitas ocasións de orixe romana e medieval, e noutros casos por modernas construcións. Nalgunhas ocasións o moderno trazado das estradas sobreponse sobre os antigos camiños, tendo o peregrino que facer algún tramo do percorrido polas beiravías das estradas, aínda sendo molesto, non deixa de ser unha contrariedade pasaxeira, circunstancial e puntual.

Vista de Tui desde Valença do Minho (Portugal)
Foto©Porgaliciabaixo. // Igrexa da Peregrina (Pontevedra)

Nestas igrexas, capelas e demais construcións de tipo relixioso, atoparemos claras referencias a Santiago Apóstolo, que irán acompañando e, ao mesmo tempo, aproximando aos poucos ao peregrino, ao final do seu obxectivo: Compostela.

Como ocorre na cidade de Pontevedra, tan vinculada á peregrinación e ao camiño, que a patroa da provincia  é a Virxe da Peregrina, contando cunha fermosa igrexa no corazón da capital das Rías Baixas.

Tampouco podemos esquecer ás xentes que viven nestas terras, e a súa hospitalidade xa lendaria. Partimos da época na Idade Media nas que existían hospitais de peregrinos fundados polos nobres e clérigos da época, hoxe convertidos nos modernos albergues de peregrinos. Esta tradición de hospitalidade segue vixente.

Este Camiño Portugués detenta pois,  unha fortaleza cultural, histórica, patrimonial, natural e ecolóxica extraordinaria.

Noutra ocasión falaremos das diferentes etapas:

Tui – Redondela, Redondela – Pontevedra, Pontevedra – Padrón, Padrón – Santiago de Compostela.

(1)  Caracalla, nado como Lucio Septimio Basiano (Lucius Septimius Bassianus; Lugdunum, actual Lyon, 188-inmediacións de Edesa, 217), foi un emperador romano (211-217) da dinastía dos Severos, co nome oficial de Marco Aurelio Severo Antonino Augusto (Marcus Aurelius Severus Antoninus Augustus). O sobrenome de «Caracalla» fai referencia a unha capa longa de orixe gala cuxo uso introduciu en Roma; aínda que devandito sobrenome nunca se utilizou oficialmente, é polo que se lle coñece en toda a historiografía.

 

 

Comparte!!!

Relacionados